تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی بر عوامل تحریکی و مهاری آسیب عروق قلبی موش صحرایی ویستار دیابتی

چکیده هدف: دیابت ملیتوس، سندرومی متابولیکی است که با افزایش گلوکز خون ناشی از کمبود انسولین و یا کاهش حساسیت انسولینی بدن مشخص می شود. شرایط التهاب مزمن در بیماری دیابت با بیان آنزیم cox2 همراه است. از متابولیت های مهم و موثر این آنزیم در هموستاز قلبی عروقی txa2 و pgi2 می باشد. پروستاسایکلین رگ گشای قوی دیواره عروقی و مانع انباشت پلاکت هاست و ترومبوکسان a2 سبب انقباض و تکثیر عضلات صاف، انباشت و تغییر شکل پلاکت ها می شود. پژوهش حاضر به بررسی تاثیر 8 هفته فعالیت ورزشی مقاومتی بر بیان آنزیم cox2 و متابولیت های آن شامل txa2 و pgi2 در موش های صحرایی نر ویستار دیابتی می پردازد. روش پژوهش: در مطالعه ای تجربی تعداد 24 سر موش صحرایی ویستار به دو گروه تمرین مقاومتی (12=n) و کنترل (12=n) تقسیم شدند. پروتکل تمرین مقاومتی شامل یک ست 10 تکرار بالارفتن از نردبان تمرینات مقاومتی همراه با وزنۀ متصل به قاعدۀ دم (7570 درصد حداکثر ظرفیت حمل وزنۀ هر موش صحرایی) سه جلسه در هفته و به مدت 8 هفته بود. 48 ساعت پس از آخرین جلسۀ تمرین موش ها بی هوش شدند و خون گیری از قلب انجام شد، سپس قلب موش برداشته شد و بطن چپ جداسازی شد و برای سنجش متغیرهای cox2، txa2، pgi2 مورد استفاده قرار گرفت. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار spss 16 انجام شد. یافته ها: نتایج آزمون تی مستقل نشان داد تمرین مقاومتی موجب کاهش معنی دار گلوکز پلاسما شده است (05/0≥p)، اما میزان انسولین پلاسما بین گروه ها تفاوت معنی داری نداشت. همچنین، نتایج آزمون تی نشان داد تمرین مقاومتی موجب تغییر معنی دار میزان pgi2 و txa2 در مقایسه با گروه کنترل نشده است. با وجود این، میزان cox2 در گروه تمرین مقاومتی (69/41±09/296) در مقایسه با گروه کنترل (8/26±8/252) در حد معنی داری افزایش داشته است (05/0≥p). نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان می دهد 8 هفته تمرین مقاومتی در موش های صحرایی ویستار دیابتی تاثیر بارزی بر عوامل تحریکی و مهاری آسیب عروق قلبی ندارد و به نظر می رسد پروتکل یادشده تاثیری بر آسیب رگ های مویین قلبی ندارد. به دلیل کمبود اطلاعات در این زمینه پژوهشگران مطالعات بیشتر را اجتناب ناپذیر می دانند. واژگان کلیدی: آنزیم سیکلواکسیژناز2، پروستاسایکلین، ترومبوکسان a2، گلوکز خون، تمرین مقاومتی